วันเสาร์ที่ 31 มีนาคม พ.ศ. 2555

การเน้นหนักเสียงในคำ [Stress]

การพูดภาษาอังกฤษจะเป็นสำเนียงฝรั่งทันที
       ถ้าเน้นเสียงหนักในคำ  ออกเสียงพยัญชนะท้ายคำทุกครั้ง 
       และมีเสียงสูง-ต่ำในประโยค (เสียงที่ขึ้นสูง เกิดขึ้นเมื่อยังพูดไม่จบประโยค เช่น
            Could you please^ help me writing a sentence? กรุณาช่วยเขียนประโยคให้หน่อยได้ไหมคะ
            (คู่ดฺ ยู พลี๋ซฺ - เฮ้ลพฺ มี - ไร้ททิ้งฺ - เออะ เซ้นเท๋นซฺ)
            สังเกตว่า  เสียงสูงเกิดขึ้นช่วงหยุดกลุ่มคำแรก เพื่อพูดกลุ่มคำถัดไป ในประโยค

วิธีการง่ายที่สุดในการเน้นเสียงในคำ (เหมือนการบวกเลข)

* ส่วนมากเน้นที่พยางค์หน้า  [ยกเว้นคำที่มี prefix (คำนำหน้าเพื่อเปลี่ยนให้ความหมายเป็นเชิงบวกหรือเชิงลบ)
                                                                   เช่น  unhappy /อันแฮ้พพี่/ ไม่มีความสุข - เสียงเน้นยังคงอยู่ที่พยางค์ hap]

   @ คำสองพยางค์ เช่น table      เท้เบ้อลฺ,      paper      เพ้เพ่อรฺ, 
                                       people   พี้เพ่อลฺ,       female     ฟี้เมลฺ, 
                                       tiger      ไท้เก้อรฺ,       lion         ไล้เอ้อนฺ,  
                                       logo       โล้โก้,          donut      โด๊เน่อทฺ, 
                                       ruler       รู้เล่อรฺ,         plural      พลู้เร่อลฺ
                                       nylon     ไน้เล่อนฺ,      cycle       ซ้ายเค่อลฺ

ข้อสังเกต  การเน้น ขึ้นอยู่กับเสียงสระ (ชุดนี้เป็นสระที่ไม่มีพยัญชนะสะกด จะออกเสียงตามชื่ออักษร)

ตัวอย่าง     เสียงอักษร a  คำว่า  ta-ble     สะกดว่า              เท่อะ + เอ๊ = เท้    /  เบ่อะ-เล่อะ = เบล่อะ (เบ้อลฺ) 
                                                                      รวมเป็นคำว่า          เท้เบ้อลฺ

                       เสียงอักษร e   คำว่า peo-ple   สะกดว่า              เพ่อะ + อี๊    =  พี้     /  เพ่อะ-เล่อะ = เพล่อะ (เพ่อลฺ)
                                                                       รวมเป็นคำว่า         พี้เพ่อลฺ

                       เสียงอักษร i   คำว่า  li-on       สะกดว่า              เล่อะ + ไอ๊   = ไล้    /   เอ่อะ-เน่อะ = เอ้อนฺ 
                                                                       รวมเป็นคำว่า         ไล้*เอ้อนฺ

                       เสียงอักษร o  คำว่า  do-nut    สะกดว่า              เด่อะ + โอ๊   =  โด๊    /   เน่อะ-เอ่อะ-เท่อะ = เน่อทฺ 
                                                                      รวมเป็นคำว่า          โด๊*เน่อทฺ
 
                       เสียงอักษรคำว่า  plu-ral   สะกดว่า              เพ่อะเล่อะ + อู๊ = พลู้ /  เร่อะ-เอ่อะ-เล่อะ = เร่อล
                                                                      รวมเป็นคำว่า           พลู้*เร่อล

                       เสียงอักษร y  คำว่า  ny-lon    สะกดว่า             เน่อะ  + อ๊าย = น้าย  /  เล่อะ+เอ่อะ+เน่อะ = เล่อน 
                                                                       รวมเป็นคำว่า          เท้เบ้อลฺ


ถ้าเข้าใจตัวอย่าง  จะเหมือนการทำ โจทย์คณิตศาสตร์   แก้โจทย์ทีละข้อโดยใช้หลักการเดิม

Tip เสียงสระของพยางค์ที่ไม่เน้นหนักมักเป็น เสียง  *เอ่อะ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น